ค้นเจอ 21 รายการ

ทิว,ทิว-,ทิว-,ทิวะ

หมายถึง[ทิวะ-] น. วัน; สวรรค์, ชั้นฟ้า, เทวโลก, เช่น ทิวงคต คือ ไปสู่เทวโลก หมายถึง ตาย. (ป., ส.).

ทิว

หมายถึงน. ชื่อธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก, เทียว ก็ว่า.

ทิว

หมายถึงน. แถวหรือแนวแห่งสิ่งที่ติดเนื่องกันไปยาวยืด เช่น ทิวเขา ทิวไม้.

ทิวส,ทิวส-,ทิวสะ

หมายถึง[ทิวะสะ] (แบบ) น. วัน. (ป., ส.).

ธงทิว,ธงเทียว

หมายถึงน. ธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก.

แนวป่า

หมายถึงน. ชายป่าที่เห็นเป็นทิวยาวไป.

สันเขา

หมายถึงน. ส่วนสูงของภูเขาที่ยาวเป็นทิวพืดไป.

บรรพตมาลา

หมายถึง(แบบ) น. เทือกเขา, แนวเขา, ทิวเขา. (ส. ปรฺวต + มาลา).

เทียว

หมายถึงน. ชื่อธงที่มีรูปลักษณะคล้ายกระบอก, ทิว ก็ว่า.

บรรพตชาล

หมายถึง(แบบ) น. เทือกเขา, แนวเขา, ทิวเขา. (ส. ปรฺวต + ชาล).

ช่องเขา

หมายถึงน. เส้นทางที่ใช้เป็นทางข้ามจากทิวเขาด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง, ช่องที่อยู่ในระหว่างเขา ๒ ลูก.

พนาสณฑ์,พนาสัณฑ์

หมายถึงน. ราวป่า, แนวป่า, ทิวไม้, ป่าสูง, ป่าดง, วนาสณฑ์ หรือ วนาสัณฑ์ ก็ว่า.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ