ผลการค้นหา

สะบ้า

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Entada rheedii Spreng. ในวงศ์ Leguminosae ฝักมีเมล็ดกลมแบนแข็ง เรียกว่า ลูกสะบ้า ใช้ขัดสมุดไทยและทำยาได้, สะบ้ามอญ ก็เรียก; ชื่อการเล่นชนิดหนึ่ง ใช้ลูกสะบ้าหรือของกลม ๆ อย่างงบนํ้าอ้อยล้อหรือทอยเป็นต้น.

กระทุงหมาบ้า

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Dregea volubilis (L.f.) Benth. ex Hook.f. ในวงศ์ Asclepiadaceae มียางขาวเป็นพิษ ใบมนหรือรูปไข่ ปลายแหลม โคนใบเว้าหรือป้าน ออกเป็นคู่ตรงข้ามกันตามลำต้น ดอกสีเขียวอ่อนเป็นพวงกลม ใช้ทำยา, ฮ้วนหมู ก็เรียก.

กระบ่า,กระบ้า

หมายถึงดู ตบยุง

ลูกสะบ้า

หมายถึงน. กระดูกมีลักษณะกลม ๆ แบน ๆ คล้ายลูกสะบ้า มีเอ็นยึดระหว่างกล้ามเนื้อต้นขาด้านหน้ากับกระดูกหน้าแข้ง ประกอบเป็นส่วนนูนสุดของกระดูกหัวเข่า, สะบ้าหัวเข่า ก็ว่า.

จ้ำเบ้า

หมายถึงว. อาการที่ก้นกระแทกพื้นลุกไม่ขึ้น เช่น หกล้มจํ้าเบ้า.

พิษสุนัขบ้า

หมายถึงน. โรคติดเชื้อไวรัสของระบบประสาท ติดต่อจากนํ้าลายของสุนัขหรือแมวที่เป็นโรคนี้ ผู้ป่วยมีอาการเนื่องจากสมองอักเสบ มีไข้ เอะอะ ซึม กลืนอาหารลำบากโดยเฉพาะนํ้า ถึงตายเกือบทุกรายในระยะเวลาประมาณ ๑ สัปดาห์, โรคกลัวนํ้า ก็เรียก.

คิดสมบัติบ้า

หมายถึงก. คิดมั่งมีอย่างเลื่อนลอย.

จมเบ้า

หมายถึงว. อยู่กับที่เป็นเวลานาน ๆ.

เต่าบ้า

หมายถึงน. ชื่อด้วงปีกแข็งหลายชนิดในวงศ์ Meloidae ลำตัวและปีกยาว ปีกมีลักษณะอ่อนและบางกว่าด้วงปีกแข็งทั่ว ๆ ไป ลำตัวและปีกมักจะมีนํ้ามันเยิ้มออกมา ซึ่งมีสารแคนทาริดินปนอยู่ เมื่อกินเข้าไปจะมีอาการเกร็งและดิ้นเหมือนคนบ้า อาจถึงตายได้ ชนิดที่พบทั่วไปอาศัยอยู่ตามต้นกระเจี๊ยบแดง ปอแก้ว และถั่ว ได้แก่ ชนิด Mylabris phalerata และชนิด M. pustulata, แมงไฟเดือนห้า ก็เรียก.

สมบัติบ้า

หมายถึงน. ทรัพย์สินหรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพ้อฝันว่าจะได้ เช่น คิดสมบัติบ้า; ข้าวของที่เก็บไว้แต่ไม่มีประโยชน์ เช่น สมบัติบ้าเต็มตู้ไปหมด ไม่รู้จักทิ้งเสียบ้าง.

ทะเลบ้า

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.

บ้า

หมายถึงว. เสียสติ, วิกลจริต, สติฟั่นเฟือน, หลงใหลหรือมัวเมาในสิ่งนั้น ๆ จนผิดปรกติ เช่น บ้ากาม บ้ายศ บ้าฟุตบอล; อาการที่สัตว์บางชนิดเช่นหมาเป็นโรคกลัวนํ้า เรียกว่า หมาบ้า.