ค้นเจอ 13 รายการ

เกรง

หมายถึง[เกฺรง] ว. นึกกลัวไปเอง, นึกวิตกไปเอง, เช่น เกรงว่าเขาจะเดือดร้อน.

คุ้มเกรง

หมายถึงก. ปกป้องไว้ให้คนอื่นเกรงกลัว.

ตะโกรง

หมายถึง[-โกฺรง] ก. ทะเยอทะยาน, อยากได้. ว. อาการวิ่งโทง ๆ; เต็มไปด้วยความอยาก, ตะกลาม, เช่น ลูกเมียแปรไปเป็นอื่นตื่นตะโกรง. (สุ. สอนเด็ก).

โกรงเกรง

หมายถึง[โกฺรงเกฺรง] ว. จวนพัง เช่น ศาลาโกรงเกรง.

หวาดเกรง

หมายถึงก. มีความรู้สึกกริ่งเกรง, รู้สึกสะดุ้งกลัว.

ยำเกรง

หมายถึงก. เกรงกลัวเพราะความเคารพนับถือ, ยำเยง ก็ว่า.

ลูกกรง

หมายถึงน. สิ่งซึ่งเรียงกันเป็นซี่ ๆ ของกรงหรือที่คุมขัง; สิ่งที่เป็นลูกตั้งสำหรับราวบันไดและสะพานเป็นต้น เช่น ลูกกรงบันได ลูกกรงสะพาน ลูกกรงระเบียง.

กรง

หมายถึง[กฺรง] น. สิ่งที่ทำเป็นซี่ ๆ สำหรับขังนกเป็นต้น ตั้งอยู่กับที่หรือยกไปได้; ในบทกลอนใช้หมายความว่า เปล ก็มี เช่น ถนอมในพระกรงทอง. (เห่กล่อม). (เทียบมลายู กุรง; ข. ทฺรุง).

หวั่นกลัว,หวั่นเกรง

หมายถึงก. หวั่นวิตกไปเอง, นึกกลัวไปเอง.

ตะแกรง

หมายถึง[-แกฺรง] น. ภาชนะสานรูปแบน ขอบกลม มีตาห่าง สำหรับร่อนสิ่งของหรือช้อนกุ้งปลาเป็นต้น, โดยปริยายใช้เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ตะแกรงหน้าหัวรถจักร.

กริ่งเกรง

หมายถึงก. ระแวงกลัวไป.

โกรง

หมายถึง[โกฺรง] ว. เสียงกระแทกดังโครม ๆ เช่น กระทุ้งเส้ากราวโกรง. (สุบิน).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ