ค้นเจอ 46 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา สิขร, ทวย, ท้วย, สงกร, สร, สัญจร, สีทันดร, ยอน

งอน

หมายถึงน. ส่วนปลายแห่งของบางอย่างที่เป็นรูปยาวเรียวและช้อยขึ้น เช่น งอนไถ. ว. ช้อยขึ้น, โง้งขึ้น. ก. แสดงอาการโกรธเคืองหรือไม่พอใจเพื่อให้เขาง้อ, ทำจริตสะบัดสะบิ้ง.

งอน

หมายถึงว. งาม ในคำว่า งามงอน. (งอน อะหม ว่า งาม).

งอน

หมายถึงโกรธกะบึงกะบอน, โกรธสะบัดสะบิ้ง

ทวย

หมายถึงน. ไม้เท้าแขนที่รับเต้า บางทีทำเป็นรูปนาค, เรียกว่า คันทวย ก็มี; วัตถุอย่างหนึ่งเป็นคันสำหรับรองส่งเครื่องราชูปโภค เช่น ขันใส่เงินทรงโปรยหรือพระสุพรรณศรีถวายพระมหากษัตริย์จากเบื้องตํ่าสู่ที่ประทับ เรียกว่า พระทวย. ว. ระทวย, อ่อน, งอน.

กุงอน

หมายถึง[-งอน] น. นกช้อนหอย เช่น มีกุโงกกุงานและกุงอน. (สมุทรโฆษ).

ท้วย

หมายถึง(กลอน) ว. อ่อนช้อย, งอน.

ช้อย

หมายถึงว. งอนงาม.

รังเกียจรังงอน

หมายถึงก. ตั้งแง่ตั้งงอนทำเป็นรังเกียจเพราะไม่ชอบใจ.

ชฎาเดินหน

หมายถึงน. ชฎายอดงอนที่มีกลีบ.

ชด

หมายถึงก. ทำให้ชุ่มชื่น, ใช้แทนที่เสียไป. ว. อ่อน, ช้อย, งอนอย่างงอนรถ.

หันข้าง

หมายถึงก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น.

อ่อนช้อย

หมายถึงว. มีกิริยาท่าทางงดงามละมุนละไม, มีลักษณะงอนงาม, มีลักษณะงอนขึ้นอย่างลายกระหนก, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น.

 คำราชาศัพท์ จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ