ภาษาอีสาน

คำศัพท์ภาษาไทยดูที่ esan108.com ›

ผึ้ง

ภาษาอีสานเผิ่ง

พจนานุกรมไทย ผึ้ง หมายถึง:

  1. น. ชื่อแมลงหลายชนิดในวงศ์ Apidae มีปีกบางใส ๒ คู่ ปีกคู่หลังเล็กกว่าปีกคู่หน้า ปากใช้ทั้งกัดอาหารและดูดกินของเหลวได้ ท้องปล้องแรกที่ติดกับอกเล็กมาก ปล้องที่ ๒ มีขนาดไล่เลี่ยกัน ปล้องที่เหลือมีขนาดไล่เลี่ยกับอก ยกเว้นปล้องสุดท้ายที่มีขนาดเล็กกว่า มีขนปกคลุมตามลําตัว รวมตัวอยู่เป็นฝูง แบ่งชั้นวรรณะ เก็บเกสรและนํ้าหวานดอกไม้มาทํานํ้าผึ้ง เช่น ผึ้งหลวง (Apis dorsata) ผึ้งโพรง (A. cerana) ผึ้งมิ้ม (A. florea) ผึ้งเลี้ยง (A. mellifera) ผึ้งหอยโข่ง (Trigona spp.) และหลายชนิดในวงศ์ Megachilidae ซึ่งเป็นผึ้งที่อาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยว ไม่รวมตัวเป็นฝูง ไม่แบ่งชั้นวรรณะ ได้แก่ ผึ้งกรวย เช่น ชนิด Megachile griseopicta และผึ้งหลอด เช่น ชนิด Chalicodoma atrata, เผิ้ง ก็เรียก.

  2. ดู รากกล้วย.

 ภาพประกอบ

  • ผึ้ง ภาษาอีสาน?, หมายถึง เผิ่ง หมวด เผิ่ง

 ภาษาอีสานที่คล้ายกัน

เกษิม เกิ่ง เกี่ยวกินตีน เข่าบ่อน เครื่องเอ้ เค็ง ๆ ก้อง เค็งคืน เนาะ เสียงเสพสอนไล เสี่ยว เฮียงกัน

หาคำศัพท์ไม่เจอ หรือยังไม่เห็นคำที่ต้องการ?

ช่วยแนะนำคำใหม่ให้เราสิ
แจ้งเพิ่มคำ

 ความคิดเห็นในหัวข้อ "ผึ้ง"

 บทความอื่น ๆ จาก "Wordy Guru"