ผลการค้นหา

คนผลัดวันประกันพรุ่ง มีแต่จะเกิดความเสื่อม

เมื่อมีความเสื่อม ก็เกิดโทษประดัง

พึงนั่งใกล้ผู้เป็นพหูสูต และ ไม่พึงทำสุตะให้เสื่อม สุตะเป็นรากแห่งพรหมจรรย์ เพราะฉะนั้นควรเป็นผู้ทรงธรรม

ผู้ใด วิญญูชนพิจารณาดูอยู่ทุกวัน ๆ แล้วกล่าวสรรเสริญ ผู้นั้น ใครเล่าจะควรติเตียนเขาได้

ผู้ปราศจากทมะ และ สัจจะ ไม่ควรครองผ้ากาสาวะ

พึงยกย่องคนที่ควรยกย่อง

ไม่ควรทำความสนิทสนมกับคนชั่ว

เป็นคนควรให้ปันบ้าง ไม่มากก็น้อย

ผู้ใดสรรเสริญคนควรติ หรือติคนที่ควรสรรเสริญ ผู้นั้นย่อมเก็บโทษของตนไว้ด้วยปาก เขาไม่ได้สุขเพราะโทษแห่งปากนั้น

พึงข่มคนที่ควรข่ม

ความไม่ประมาท เป็นทางแห่งความไม่ตายในกาลยังควรไม่ตาย

ไม่ควรเอาตัวไปพัวพันกับความชั่ว