ผลการค้นหา

ในหมู่มนุษย์ คนที่ประเสริฐ คือคนที่ฝึกแล้ว

สิ่งใดไม่ผิด พึงถือเอาสิ่งนั้น

ผู้ที่มัวเพลินประมาทอยู่กับสิ่งที่ชอบใจ สิ่งที่รัก และสิ่งที่เป็นสุข จะถูกสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่รักและความทุกข์ เข้าครอบงำ

การไม่เห็นสิ่งที่รักเป็นทุกข์ และการเห็นสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์ เหตุนั้น จึงไม่ควรทำอะไรให้เป็นที่รัก เพราะความพรากจากสิ่งที่รัก เป็นสิ่งที่ไม่ดีเลย

ผู้ใดยกย่องตน และดูหมิ่นผู้อื่น เป็นคนเลว เพราะการถือตัวเอง พึงรู้ว่าผู้นั้นเป็นคนเลว

ผู้ตั้งใจประพฤติตนเป็นคนโสด เขารู้กันว่าเป็นบัณฑิต, ส่วนคนโง่ฝักใฝ่ในเมถุน ย่อมเศร้าหมอง

การอยู่ร่วมกับคนชั่ว เป็นทุกข์

คนควรให้ของที่ควรให้

คนไม่มีที่พึ่ง อยู่เป็นทุกข์

คนไม่ถูกนินทา ไม่มีในโลก

คนไม่มีศิลปวิทยา เป็นอยู่ยาก

จะตาย ก็ตายไปคนเดียว