ผลการค้นหา

สมาคมกับสัตบุรุษย่อมนำสุขมาให้

คนทุกคนต้องตาย

บัณฑิตไม่ควรทำความเป็นเพื่อนกับคนส่อเสียด คนมักโกรธ คนตระหนี่ และคนเพลิดเพลินในสมบัติ เพราะการสมาคมกับคนชั่ว เป็นความเลวทราม

คนพาลทรามปัญญา ย่อมดำเนินชีวิตโดยมีตนเองนั้นแหละเป็นศัตรู

ผู้กินคนเดียว ไม่ได้ความสุข

ผู้ประทุษร้ายมิตร เป็นคนเลว

ผู้ประมาท เหมือนคนตายแล้ว

คนโง่ ไม่ควรเป็นผู้นำ

ขุมกำลังของคนพาล คือการจ้องหาโทษของคนอื่น ขุมกำลังของบัณฑิต คือการไตร่ตรองโดยพินิจ

อยู่ร่วมกับปราชญ์นำสุขมาให้ เหมือนสมาคมกับญาติ

ถ้าได้สหายผู้มีปัญญาปกครองตน พึงพอใจมีสติเที่ยวไปกับเขา

ถ้าไม่ได้สหายที่มีปัญญาปกครองตน พึงเที่ยวไปคนเดียว และไม่พึงทำความชั่ว