ผลการค้นหา

ทุกข์เท่านั้นตั้งอยู่ ทุกข์เท่านั้นดับไป

ในหมู่มนุษย์ คนที่ประเสริฐ คือคนที่ฝึกแล้ว

ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนมีปัญญาทราม

คนมีปัญญา ถึงไร้ทรัพย์ ก็ยังดำรงอยู่ได้

ความพินิจ ไม่มีแก่คนไร้ปัญญา

ถึงสิ้นทรัพย์ ผู้มีปัญญาก็เป็นอยู่ได้, แต่อับปัญญา แม้มีทรัพย์ก็เป็นอยู่ไม่ได้

ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิต

ปัญญาไม่มีแก่ผู้ไม่พินิจพิจารณา

ผู้ใดมีปัญญาทราม มีใจไม่มั่นคง พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี ส่วนผู้มีปัญญาเพ่งพินิจ มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว ประเสริฐกว่า

ผู้ตั้งใจศึกษา ย่อมได้ปัญญา

คนพาลเท่านั้น ย่อมไม่สรรเสริญทาน

คนมีปัญญาอยู่ครองเรือน ก็เป็นประโยชน์แก่คนจำนวนมาก