ผลการค้นหา

ความอดทนเป็นประธาน เป็นเหตุแห่งคุณ คือศีล และ สมาธิ, กุศลธรรมทั้งปวงย่อมเจริญ เพราะความอดทนเท่านั้น

เมื่อใด พราหมณ์เป็นผู้ถึงฝั่นในธรรม 2 อย่าง เมื่อนั้นกิเลศเครื่องตรึงทั้งปวงของพราหณ์ผู้รู้นั้น ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้

ผู้มีศรัทธา มีปัญญา ตั้งในธรรม ถึงพร้อมด้วยศีล แม้คนเดียว ย่อมเป็นประโยชน์แก่ญาติ และ พวกพ้องผู้ไม่มีศรัทธา

วิญญูชน หากเข้าใกล้บัณฑิตแม้เพียงครู่เดียว ก็รู้ธรรมได้ฉับพลัน เสมือนลิ้นที่รู้รสแกง

ตนเป็นที่พึ่งของตน

คนเกียจคร้าน ย่อมไม่พบความสุข

ความเป็นเพื่อนไม่มีในคนพาล

ความประมาท เป็นทางแห่งความตาย

ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก

คนเห็นแก่ตัว เป็นคนสกปรก

ปัญญาย่อมประเสริฐกว่าทรัพย์

ชนะตนนั่นแหละประเสริฐกว่า