ผลการค้นหา

เพียงเห็นกันชั่วครู่ชั่วยาม ไม่พึงไว้วางใจ

โลกอันจิตย่อมนำไป

ผู้เป็นบัณฑิต เมื่อเล็งเห็นประโยชน์ตน ไม่พึงลุอำนาจของโลภะ พึงกำจัดใจที่ละโมภเสีย

ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิตที่เห็นได้ยากนัก ละเอียดนัก มักตกไปในอารมณ์ที่น่าใคร่, เพราะว่าจิตที่คุ้มครองแล้วนำสุขมาให้

ความผัดเพี้ยนกับมฤตยูอันมีกองทัพใหญ่นั้น ไม่ได้เลย

พึงสมาคมกับสัตบุรุษ พึงทำความสนิทสนมกับสัตบุรุษ ผู้นั้นรู้ทั่วถึงสัทธรรมของสัตบุรุษแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง

บัณฑิตไม่ทำชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว

ผู้อิ่มในธรรม ย่อมนอนเป็นสุข

เมื่อความต้องการเกิดขึ้น สหายเป็นผู้นำสุขมาให้

เมื่อเกิดเรื่องราวขึ้น สหายช่วยให้เกิดสุข

ปฏิบัติชอบต่อมารดา เป็นความสุขในโลก

ศีลก่อให้เกิดสุขตราบเท่าชรา