ผลการค้นหา

ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก

ไม่ควรใส่ใจคำแสลงหูของผู้อื่น ไม่ควรแส่มองธุระที่เขาทำและยังไม่ทำ ควรตั้งใจตรวจตราหน้าที่ของตนนี่แหละ ทั้งที่ทำแล้วและยังไม่กระทำ

เมื่อคนโง่มีปัญญาทราม ทำกรรมชั่วอยู่ก็ไม่รู้สึก เขาเดือดร้อนเพราะกรรมของตน เหมือนถูกไฟไหม้

การทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น ถึงจะมากก็ไม่ควรให้เป็นเหตุ ทำลายประโยชน์ที่เป็นจุดหมายของตน

กำหนดประโยชน์ที่หมายของตนให้แน่ชัด แล้วพึงขวนขวายแน่วในจุดหมายของตนนั้น

เป็นที่รู้กันว่า ตนนี่แหละ ฝึกได้ยาก

รู้ว่าการใดเป็นประโยชน์แก่ตน พึงรีบทำการนั้นเทียว

บัณฑิตไม่ประกอบความชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว

การไม่พบคนชั่วเลย มีความสุขทุกเมื่อ

ถ้าจะทำ ก็พึงทำการนั้น (จริง ๆ)

ปัญญา เปรียบเสมือนเครื่องประดับแห่งตน

รักอื่นเสมอด้วยรักตน นั้นไม่มี