ผลการค้นหา

ปราชญ์กล่าวชีวิตของผู้เป็นอยู่ด้วยปัญญา ว่า ประเสริฐสุด

พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต

ปราชญ์ทั้งหลาย บอกแล้วว่าชีวิตนี้น้อยนัก

ผู้มีจิตอันไม่ชุ่มด้วยราคะ มีใจอันโทสะไม่กระทบแล้ว มีบุญและบาปอันละได้แล้ว ตื่นอยู่ ย่อมไม่มีภัย

โลกอันจิตย่อมนำไป

ควรทำบุญอันนำสุขมาให้

ชีวิตของเราเป็นของน้อย ชราและพยาธิก็คอยย่ำยี

วันคืนผ่านพ้นไป ชีวิตย่อมจะเหลือน้อยลง

เมื่อให้ทานในวัตถุอันเลิศ บุญอันเลิศ อายุ วรรณะ ยศ เกียรต สุข และกำลังอันเลิศ ก็เจริญ

ความดี อันคนชั่วทำยาก

สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย

เมื่อภิกษุมีใจอันอบรมแล้วด้วยมรณะสัญญาอยู่โดยมาก จิตย่อมหวนกลับ งอกลับ ถอยกลับจากการรักชีวิต