ผลการค้นหา

คนมีปัญญา เมื่อถึงคราวตกทุกข์ ก็ยังหาสุขได้

กาลเวลา ย่อมกินสรรพสัตว์พร้อมทั้งตัวมันเอง

ในกาลไหน ๆ เวรในโลกนี้ย่อมระงับด้วยเวรไม่ได้เลย

คนมีปัญญา ถึงแม้ตกทุกข์ ก็ยังหาสุขพบ

กามทั้งหลายไม่เที่ยง ไม่ยั้งยืน มีทุกข์มาก มีพิษมาก ดังก้อนเหล็กที่ร้อนจัด เป็นต้นเค้าแห่งความคับแค้น มีทุกข์เป็นผล

โทษคนอื่น เห็นง่าย แต่โทษตนเองเห็นยาก

ความผิดของผู้อื่นเห็นง่าย ฝ่ายของตนเห็นยาก

คนประมาท ย่อมเศร้าโศกสิ้นกาลนาน

ไม่ควรเปล่งวาจาที่ดี ให้เกินควรแก่กาล

คนโง่ ย่อมได้รักทุกข์บ่อย ๆ

การใดเป็นประโยชน์ด้วย ดีด้วย การนั้นแลทำได้ยากยิ่ง

การไม่เห็นสิ่งที่รักเป็นทุกข์ และการเห็นสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์ เหตุนั้น จึงไม่ควรทำอะไรให้เป็นที่รัก เพราะความพรากจากสิ่งที่รัก เป็นสิ่งที่ไม่ดีเลย