ผลการค้นหา

คนมีปัญญา ถึงเผชิญอยู่กับความทุกข์ ก็ไม่ยอมสิ้นหวังที่จะได้ประสบความสุข

อย่าพึงสร้างความพอใจในความชั่วนั้น การสั่งสมความชั่ว เป็นการก่อความทุกข์

การร้องไห้หรือโศกเศร้า จะช่วยให้จิตใจสงบ สบาย ก็หาไม่ ทุกข์ยิ่งเกิดเพิ่มพูนทับทวี ทั้งร่ายกายก็พลอยทรุดโทรม

เมื่อใดบัณฑิตรู้ว่าชรา และ มรณะเป็นทุกข์ กำหนดรู้ทุกข์ ซึ่งเป็นที่อาศัยแห่งปุถุขน มีสติเพ่งพินิจอยู่ เมื่อนั้น ย่อมไม่ประสบความยินดีที่ยิ่งกว่านั้น

กามทั้งหลายมีความยินดีน้อย มีทุกข์มาก ทุกข์อันยิ่งกว่ากามไม่มี ผู้ใดส้องเสพกาม ผู้นั้นย่อมเข้าถึงนรก

เมื่อความต้องการเกิดขึ้น สหายเป็นผู้นำสุขมาให้

คนผลัดวันประกันพรุ่ง มีแต่จะเกิดความเสื่อม

เมื่ออ่อนปัญญา ช่องทางวิบัติก็เกิดได้มหันต์

การไม่ทำความชั่ว ย่อมก่อให้เกิดความสุข

เมื่อมีความเสื่อม ก็เกิดโทษประดัง

ความโกรธน้อยแล้วมาก มักเกิดจากความไม่อดทน จึงทวีขึ้น

บัณฑิตนั้น ถึงถูกทุกข์กระทบ ถึงพลาดพลั้งลงก็คงสงบอยู่ได้ และ ไม่ละทิ้งธรรมเพราะชอบหรือชัง