ผลการค้นหา

ผู้ใดใคร่เห็นผู้มีศีล ปรารถนาฟังพระสัทธรรม กำจัดมลทิลคือความตระหนี่ได้, ผู้นั้นแลท่านเรียกว่าผู้มีศรัทธา

ธรรมนั่นแหละ ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

ผู้ใด ต้องการสุขเพื่อตน ด้วยการก่อทุกข์แก่ผู้อื่น, ผู้นั้นชื่อว่าพัวพันไปด้วยเวร ย่อมไม่พ้นจากเวร

ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ถูกขอ

ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ

เป็นคนควรพยายามเรื่อยไป จนกว่าผลที่ปรารถนาจะสำเร็จ

ผู้ใดพอใครถามถึงทุกข์ของตน ก็บอกเขาเรื่อยไป ทั้งที่มิใช้กาลอันควร ผู้นั้นจะมีแต่มิตรชนิดเจ้าสำราญ ส่วนผู้หวังดีต่อเขาก็มีแต่ทุกข์

สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย

บัณฑิตไม่ทำชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว

เมื่อเกิดเรื่องราวขึ้น สหายช่วยให้เกิดสุข

ปฏิบัติชอบต่อมารดา เป็นความสุขในโลก

ศีลก่อให้เกิดสุขตราบเท่าชรา