ผลการค้นหา

ควรทำบุญอันนำสุขมาให้

ควรเปล่งวาจาไพเราะ ที่มีประโยชน์

บัณฑิตควรเจริญธรรมขาว

ผู้ใดสรรเสริญคนควรติ หรือติคนที่ควรสรรเสริญ ผู้นั้นย่อมเก็บโทษของตนไว้ด้วยปาก เขาไม่ได้สุขเพราะโทษแห่งปากนั้น

ผู้ให้สิ่งที่เลิศ ย่อมได้สิ่งที่เลิศอีก

ผู้ให้สิ่งที่ชอบใจ ย่อมได้สิ่งที่ชอบใจ

สิ่งใดเป็นหน้าที่ กลับทอดทิ้งเสีย ไพล่ไปทำสิ่งที่ไม่ใช่หน้าที่ คนเหล่านั้นมัวประมาทอยู่ ความหมักหมมภายในตัวเขา ก็พอกพูนยิ่งขึ้น

ควรคบกับคนที่คบตน ไม่ควรคบคนที่ไม่คบตน ผู้ใดไม่คบคนที่คบตน ผู้นั้นชื่อว่าไม่มีธรรมของสัตบุรุษ

ผู้ประกอบตนในสิ่งที่ไม่ควรประกอบ และ ไม่ประกอบตนในสิ่งที่ควรประกอบ ละประโยชน์เสียถือตามชอบใจ ย่อมเป็นที่กระหยิ่มต่อผู้ประกอบตนเนือง ๆ

รู้ว่าการใดเป็นประโยชน์แก่ตน พึงรีบทำการนั้นเทียว

ถ้าจะทำ ก็พึงทำการนั้น (จริง ๆ)

การงานใด ๆ ที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก