ผลการค้นหา

บัณฑิตมีความไม่เพ่งโทษผู้อื่นเป็นกำลัง

ไม่ควรพร่าประโยชน์แห่งตน เพราะประโยชน์ผู้อื่นแม้จะมีมาก

ผู้ใดไม่มีกามอยู่ ผู้ใดไม่มีตัณหา และผู้ใดข้ามความสงสัยได้, ผู้นั้นย่อมมีความพ้น ที่ไม่แปรผันเป็นอย่างอื่นอีก

ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก

ไม่พึงดูหมิ่นลาภของตน ไม่ควรเที่ยวปรารถนาลาภของผู้อื่น ภิกษุปรารถนาลาภของผู้อื่น ย่อมไม่บรรลุสมาธิ

สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย

การที่ไม่ดี และไม่เป็นประโยชน์แก่ตนนั้นทำง่าย

ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ถูกขอ

ความดี อันคนดีทำง่าย

การที่ไม่ดี และไม่เป็นประโยชน์แก่ตน ทำได้ง่าย

ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ

ผู้มีจิตใจตั้งมั่น ย่อมไม่เบียดเบียนคนอื่น และ แม้ตนเอง