ผลการค้นหา

คนมีปัญญา ถึงสิ้นทรัพย์ ก็ยังเป็นอยู่ได้

ปราชญ์กล่าวว่าปัญญา ประเสริฐสุด

คนย่อมบริสุทธิ์ด้วยปัญญา

คนโง่ถึงมียศ ก็กลายเป็นทาสของคนมีปัญญา เมื่อมีเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้น บัณฑิตจัดการเรื่องใดอันเป็นเรื่องละเอียดก่อน คนโง่ย่อมถึงความหลงใหลในเรื่องนั้น

ในหมู่มนุษย์ คนที่ประเสริฐ คือคนที่ฝึกแล้ว

คนโง่ คนพาล ไม่ควรเป็นผู้นำ

คนมีสติ เป็นผู้ประเสริฐทุกวัน

คนทุกคนต้องตาย

คนเขลามียศศักดิ์ ก็เป็นทาสของคนมีปัญญา, เมื่อเรื่องราวต่าง ๆ เกิดขึ้น คนฉลาดจัดการข้อได้แนบเนียน คนเขลาถึงความงมงายในข้อนั้น

คนโง่เขลามาประชุมกันแม้ตั้งกว่าพันคน พวกเขาไม่มีปัญญา ถึงจะพร่ำคร่ำครวญอยู่ตลอดร้อยปี ก็หามีประโยชน์ไม่ คนมีปัญญารู้เนื้อความแห่งภาษิต คนเดียวเท่านั้น ประเสริฐกว่า

คนโง่ ไม่ควรเป็นผู้นำ

ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนมีปัญญาทราม