ผลการค้นหา

มัวรำพึงถึงความหลัง ก็มีแต่จะหดหาย มัวหวังวันข้างหน้า ก็มีแต่จะละลาย อันใดยังไม่มาถึง อันนั้นก็ยังไม่มี รู้อย่างนี้แล้ว เมื่อมีฉันทะเกิดขึ้น คนฉลาดที่ไหนจะปล่อยให้หายไปเปล่า

คนทำกรรมใดไว้ ย่อมเห็นกรรมนั้นในตนเอง

คนโง่ มักตกอยู่ในอำนาจแห่งมาร

พึงเป็นคนชอบไตร่ถามเพื่อหาความรู้

เมื่อคบคนที่ดีกว่า ตัวเองก็ดีขึ้นมาฉับพลัน

ไม่ควรไว้ใจคนที่แสร้งทำสงบเสงี่ยม

คนมักโกรธ ย่อมมีผิวพรรณเศร้าหมอง

ฝึกตนได้แล้วจึงควรฝึกคนอื่น

ตนที่ฝึกดีแล้ว เป็นความโชติช่วงแห่งคน

คนจะประเสริฐ ก็เพราะการกระทำ และ ความประพฤติ

สักการะ ย่อมฆ่าคนชั่วเสีย

บัณฑิตสามารถปัดเป่าความเศร้าโศกของคนอื่นได้ จึงจัดว่าเป็นที่พึ่งยอดเยี่ยมของคนทั้งหลาย