ตัวกรองผลการค้นหา
ผู้เป็นบัณฑิต เมื่อเล็งเห็นประโยชน์ตน ไม่พึงลุอำนาจของโลภะ พึงกำจัดใจที่ละโมภเสีย
ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิตที่เห็นได้ยากนัก ละเอียดนัก มักตกไปในอารมณ์ที่น่าใคร่, เพราะว่าจิตที่คุ้มครองแล้วนำสุขมาให้
พึงสมาคมกับสัตบุรุษ พึงทำความสนิทสนมกับสัตบุรุษ ผู้นั้นรู้ทั่วถึงสัทธรรมของสัตบุรุษแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง
สุขไม่เป็นผลอันคนทำชั่วจะได้ง่ายเลย
บัณฑิตไม่ทำชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว
ผู้อิ่มในธรรม ย่อมนอนเป็นสุข
เมื่อความต้องการเกิดขึ้น สหายเป็นผู้นำสุขมาให้
เมื่อเกิดเรื่องราวขึ้น สหายช่วยให้เกิดสุข
ปฏิบัติชอบต่อมารดา เป็นความสุขในโลก
ศีลก่อให้เกิดสุขตราบเท่าชรา
ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้
การไม่ทำความชั่ว ย่อมก่อให้เกิดความสุข