ผลการค้นหา

ความโกรธเป็นดังสนิมศัสตราในโลก

สมณพราหมณ์บางเหล่ากล่าวธรรมของตนว่าบริบูรณ์, แต่กล่าวธรรมของผู้อื่นว่าเลว (บกพร่อง), เขาย่อมทะเลาะวิวาทกัน แม้ด้วยเหตุนี้ เพราะต่างก็กล่าวข้อสมมุติของตน ๆ ว่าเป็นจริง

ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รัก ก็ไม่ควรประกอบตนนั้นด้วยความชั่ว

ปัญญา ย่อมเกิดเพราะใช้การ

บัณฑิตไม่ควรทำความเป็นเพื่อนกับคนส่อเสียด คนมักโกรธ คนตระหนี่ และคนเพลิดเพลินในสมบัติ เพราะการสมาคมกับคนชั่ว เป็นความเลวทราม

ผู้ไม่สันโดษด้วยภริยาของตน ย่อมซุกซนในหญิงแพศยา และประทุษร้ายภริยาของคนอื่น นั่นเป็นเหตุแห่งความเสื่อม

ความมีปัญญา ย่อมรู้ได้จากการสนทนา

บัณฑิตย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท

สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม

ผู้แพ้ ย่อมอยู่เป็นทุกข์

เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่ บาปย่อมไม่แปดเปื้อน

ผู้ไม่มีอะไรให้กังวล ย่อมมีแต่ความสุข