ผลการค้นหา

ปัญญา ย่อมเกิดเพราะใช้การ

ผู้ใดไม่รู้ ย่อมก่ออุปธิ ผู้นั้นเป็นคนเขลา เข้าถึงทุกข์บ่อย ๆ เพราะฉะนั้น ผู้รู้เห็นแดนเกิดแห่งทุกข์ จึงไม่ควรก่ออุปธิ

ความชั่ว ไม่ทำเสียเลย จะดีกว่า

คนมีปัญญา ถึงเผชิญอยู่กับความทุกข์ ก็ไม่ยอมสิ้นหวังที่จะได้ประสบความสุข

บัณฑิตไม่ควรทำความเป็นเพื่อนกับคนส่อเสียด คนมักโกรธ คนตระหนี่ และคนเพลิดเพลินในสมบัติ เพราะการสมาคมกับคนชั่ว เป็นความเลวทราม

ความมีปัญญา ย่อมรู้ได้จากการสนทนา

โกรธแล้ว ย่อมมองไม่เห็นธรรม

บัณฑิตย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท

สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม

ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง

เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่ บาปย่อมไม่แปดเปื้อน

ผู้ไม่มีอะไรให้กังวล ย่อมมีแต่ความสุข