ตัวกรองผลการค้นหา
ปัญญา ย่อมเกิดเพราะใช้การ
ผู้ใดไม่รู้ ย่อมก่ออุปธิ ผู้นั้นเป็นคนเขลา เข้าถึงทุกข์บ่อย ๆ เพราะฉะนั้น ผู้รู้เห็นแดนเกิดแห่งทุกข์ จึงไม่ควรก่ออุปธิ
ความชั่ว ไม่ทำเสียเลย จะดีกว่า
คนมีปัญญา ถึงเผชิญอยู่กับความทุกข์ ก็ไม่ยอมสิ้นหวังที่จะได้ประสบความสุข
บัณฑิตไม่ควรทำความเป็นเพื่อนกับคนส่อเสียด คนมักโกรธ คนตระหนี่ และคนเพลิดเพลินในสมบัติ เพราะการสมาคมกับคนชั่ว เป็นความเลวทราม
ความมีปัญญา ย่อมรู้ได้จากการสนทนา
โกรธแล้ว ย่อมมองไม่เห็นธรรม
บัณฑิตย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท
สัตว์โลก ย่อมเป็นไปตามกรรม
ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง
เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่ บาปย่อมไม่แปดเปื้อน
ผู้ไม่มีอะไรให้กังวล ย่อมมีแต่ความสุข