ผลการค้นหา

คนโง่ก็ตาย คนฉลาดก็ตาย

ผู้ขอย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ถูกขอ

คนมีปัญญาประเสริฐกว่า คนโง่ที่มียศ

ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ

คนอื่นจะทำคนอื่นให้บริสุทธิ์ไม่ได้

ในหมู่มนุษย์ คนที่ประเสริฐ คือคนที่ฝึกแล้ว

ผู้ใดพอใครถามถึงทุกข์ของตน ก็บอกเขาเรื่อยไป ทั้งที่มิใช้กาลอันควร ผู้นั้นจะมีแต่มิตรชนิดเจ้าสำราญ ส่วนผู้หวังดีต่อเขาก็มีแต่ทุกข์

ควรคบกับคนที่คบตน ไม่ควรคบคนที่ไม่คบตน ผู้ใดไม่คบคนที่คบตน ผู้นั้นชื่อว่าไม่มีธรรมของสัตบุรุษ

คนฉลาด พึงรู้จักกาลอันสมควร กำหนดเอาคนที่มีความคิด ที่ร่วมใจกันได้แล้ว จึงบอกทุกข์ร้อน โดยกล่าววาจาสละสลวย ได้ถ้อยได้ความ

บัณฑิตไม่ทำชั่ว เพราะเห็นแก่ความสุขส่วนตัว

เมื่อเกิดเรื่องราวขึ้น สหายช่วยให้เกิดสุข

ปฏิบัติชอบต่อมารดา เป็นความสุขในโลก