ควรเปล่งวาจางาม เป็นพุทธศาสนสุภาษิต ในหมวด หมวดวาจา - พุทธสุภาษิต

ค้นหาพุทธสุภาษิต

พุทธสุภาษิต "ควรเปล่งวาจางาม"

- มีทั้งหมด 1 คำ/สำนวน ดังนี้

1/1
ควรเปล่งวาจางาม
หมวดหมู่ หมวดวาจา

พุทธสุภาษิต ที่คล้ายกับ "ควรเปล่งวาจางาม" ได้แก่

พุทธสุภาษิต	หมวดหมู่
ไม่ควรเปล่งวาจาที่ชั่วเลย	หมวดวาจา
ควรเปล่งวาจาไพเราะ ที่มีประโยชน์	หมวดวาจา
ระมัดระวังวาจา เป็นความดี	หมวดวาจา
ความบริสุทธิ์พึงรู้ได้ด้วยถ้อยคำ	หมวดวาจา
คนเกิดมาชื่อว่ามีขวานเกิดติดปากมาด้วย สำหรับให้คนพาลใช้ฟันตนเอง ในเวลาพูดคำชั่ว	หมวดวาจา
คำสัตย์แลเป็นวาจาไม่ตาย นั่นเป็นธรรมเก่า สัตบุรุษ ทั้งหลายเป็นผู้ตั้งมั่นในคำสัตย์ที่เป็นอรรถ และเป็นธรรม	หมวดวาจา
ไม่ควรพูดจนเกินกาล ไม่ควรนิ่งเสมอไป เมื่อถึงเวลาควรพูดพอประมาณ ไม่ฟั่นเฝือ	หมวดวาจา
คนเขลา เมื่อกล่าวในเรื่องใดไม่ถูกผูก ก็ติดในเรื่องนั่น คนฉลาด เมื่อกล่าวในเรื่องใด แม้ถูกผูก ก็หลุดในเรื่องนั่น	หมวดวาจา
ผู้ใดไม่โกรธ ไม่สะดุ้ง ไม่โอ้อวด ไม่รำคาญ พูดด้วยปัญญา ไม่ฟุ้งซ่าน ผู้นั้นแลชื่อว่าเป็นมุนี มีวาจาสำรวมแล้ว	หมวดวาจา

พุทธสุภาษิต หมวด "หมวดวาจา" เหมือนกับ "ควรเปล่งวาจางาม" ได้แก่

คนกล่าววาจาชั่วย่อมเดือดร้อน	คนพาลที่ยังไม่ถูกผูกมัด แต่พอพูดในเรื่องใด ก็ถูกผูกมัดในเรื่องนั้น
คนพูดไม่จริง ย่อมเข้าถึงนรก	คนเกิดมาชื่อว่ามีขวานเกิดติดปากมาด้วย สำหรับให้คนพาลใช้ฟันตนเอง ในเวลาพูดคำชั่ว
คนเขลา เมื่อกล่าวในเรื่องใดไม่ถูกผูก ก็ติดในเรื่องนั่น คนฉลาด เมื่อกล่าวในเรื่องใด แม้ถูกผูก ก็หลุดในเรื่องนั่น	คนโกรธมีวาจาหยาบ
คนใดเมื่อถูกอ้างเป็นพยาน เบิกความเท็จ เพราะตนก็ด ีเพราะผู้อื่นก็ดี เพราะทรัพย์ก็ดี พึงรู้ว่าผู้นั้นเป็นคนเลว	ควรกล่าววาจาที่น่ารักอันผู้ฟังยินดีเท่านั้น เพราะคนดีไม่นำพาคำชั่วของผู้อื่น คนดีจะกล่าวแต่คำไพเราะ
ควรกล่าวแต่วาจาที่น่าพอใจ	ควรกล่าวแต่วาจาที่ไม่ยังตนให้เดือดร้อน
ควรเปล่งวาจางาม	ควรเปล่งวาจาไพเราะ ที่มีประโยชน์
ความบริสุทธิ์พึงรู้ได้ด้วยถ้อยคำ	คำสัตย์แลเป็นวาจาที่ไม่ตาย
คำสัตย์แลเป็นวาจาไม่ตาย นั่นเป็นธรรมเก่า สัตบุรุษ ทั้งหลายเป็นผู้ตั้งมั่นในคำสัตย์ที่เป็นอรรถ และเป็นธรรม	จะทำสิ่งใดพึงพูดสิ่งนั้น สิ่งใดไม่ทำไม่พึงพูดถึง บัณฑิตย่อมจะหมายเอาได้ว่า คนไม่ทำดีแต่พูด
ถ้ามีวาจาที่ประกอบด้วยข้อความแม้ตั้งพัน ซึ่งไม่เป็นประโยชน์แล้ว ข้อความที่เป็นประโยชน์เพียงบทเดียว ที่ฟังแล้วสงบระงับได้ ย่อมประเสริฐกว่า	บุคคลทำสิ่งใดควรพูดสิ่งนั้น ไม่ทำสิ่งใดไม่ควรพูดสิ่งนั้น บัณฑิตย่อมกำหนดรู้คนที่ไม่ทำ ได้แต่พูด
บุคคลพึงกล่าววาจา ที่ไม่เป็นเหตุยังตนให้เดือดร้อน และไม่เป็นเหตุเบียดเบียนผู้อื่น วาจานั้นแล เป็นสุภาษิต	ผู้มีภูมิปัญญาย่อมไม่พูดพล่อยๆ เพราะเหตุแห่งคนอื่นหรือตนเอง ผู้นั้นย่อมมีผู้บูชา ในท่ามกลางชุมชน ภายหลังเขาย่อมไปสู่สุคติ
ดู พุทธสุภาษิต หมวด "หมวดวาจา" ทั้งหมด

บทความเพิ่มเติม