ผลการค้นหา

บอกว่าตัวเองว่าจะไม่มีวันกลับไปหาคนแบบนั้นอีก แต่คือนั่งส่องเฟสส่องทวิตทุกวัน วันละสามเวลา

เคยคิดที่จะปรับปรุงตัวเพือใครสักคนเคยพยามบอกตัวเองว่าให้ลืมพวกเค้าไปแต่มันทำไม่ได้เพราะยังคิดถึงมิตภาพที่ผ่านมา

บางทีการที่เราเป็นตัวจริง แล้วคนรักนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่สุดท้ายก็กลับมาหาเรา ความรู้สึก "สุดท้ายมึงก็ไปไหนไม่รอด" มันสะใจแต่ขมขื่นมากนะ

หัวใจของคนเรามีระบบป้องกันตัวเอง แรก ๆ จะเจ็บ แต่พอเจ็บไปนาน ๆ มันจะช่วยเราโดยการเปลี่ยนเป็นความชินและชาเข้ามาทดแทน

ความรักมีทั้งเจ็บและมีความสุข เราพยายามเยื่อเธอไว้แต่เธอก็ได้ไปแล้ว บอกกับเราว่าห้ามยุ่งทุกอย่าง แม้แต่การทักไปหา มันเจ็บเหมือนกันเนาะ ว่าไหม

3 คืนที่กูร้องไห้เพราะมึง มึงเคยรู้บ้างมั้ยวะเหี้ย เหนื่อยนะ มึงไม่สงสารกูบ้างหรอวะ

กว่าที่จะลืมใครสักคนได้ทำไมมันยากจัง ยังคิดถึงทุกวัน เราเลิกกันโดยที่ไม่มีโอกาสได้บอกเลิกเลย เราคิดถึงเธอนะ โชคดีนะคนบนฟ้า

กฎของคนที่ต้องรอคนรักกลับมา – ออกเสียงไม่ได้ – รออยู่อย่างนั้นแหละ – ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร – ก้าวไปโดยลำพัง – เดินตีคู่ไปกับความเหงา – หน้าเปียกปอนไปด้วยน้ำตา – หัวใจชุ่มชื้นไปด้วยความพ่ายแพ้

ตอนไม่ได้อยู่ด้วยกันรู้สึกห่วงหา อยากอยู่ใกล้มีความรู้สึกรักและคิดถึงเสมอตลอดเวลา แต่ตอนนี้ได้อยู่ใกล้ เหมือนไม่ไว้ใจกลัวเค้าจะทิ้งไปเหมือนเดิมอีกรู้สึก "เหนื่อย"