ผลการค้นหา

ต่อให้รักแค่ไหน..ก็ไม่กลับไปคืนดีหรอก…เจ็บแล้วจำ

มันผิดที่ตัวเราเอง ที่ไม่ยอมซื่อสัตย์กับความรัก พอถึงเวลาที่เค้าอดทนไม่ได้ แล้วเค้าเลือกที่จะไป เรากลับเพิ่งมารู้ว่า (เราขาดเค้าไม่ได้จริง ๆ)

ความรักมีทั้งเจ็บและมีความสุข เราพยายามเยื่อเธอไว้แต่เธอก็ได้ไปแล้ว บอกกับเราว่าห้ามยุ่งทุกอย่าง แม้แต่การทักไปหา มันเจ็บเหมือนกันเนาะ ว่าไหม

แรกๆมันอาจจะเจ็บ ต่อไปก็อาจจะชิน ต่อไปก็จะไม่รุ้สึก และต่อๆๆๆๆไปเราจะเลิกรักเขาได้เอง

เคยคิดที่จะปรับปรุงตัวเพือใครสักคนเคยพยามบอกตัวเองว่าให้ลืมพวกเค้าไปแต่มันทำไม่ได้เพราะยังคิดถึงมิตภาพที่ผ่านมา

กฎของคนที่ต้องรอคนรักกลับมา – ออกเสียงไม่ได้ – รออยู่อย่างนั้นแหละ – ไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไร – ก้าวไปโดยลำพัง – เดินตีคู่ไปกับความเหงา – หน้าเปียกปอนไปด้วยน้ำตา – หัวใจชุ่มชื้นไปด้วยความพ่ายแพ้

บางทีการที่เราเป็นตัวจริง แล้วคนรักนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่สุดท้ายก็กลับมาหาเรา ความรู้สึก "สุดท้ายมึงก็ไปไหนไม่รอด" มันสะใจแต่ขมขื่นมากนะ

จะทนกันต่อไปทำไมในเมื่อเราต่างก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้และไม่มีอะรัยดีขึ้น #เรามันสู้เค้าไม่ได้

คิดจะมีความรัก ต้องเตรียมใจสำหรับความเจ็บปวดเช่นกัน

ระหว่างที่เรารอใครสักคนอยู่ อาจมีใครรอเราอยู่ ในอีกที่ๆหนึ่ง รอวันที่เราผิดหวังจากคนๆนั้น แล้วเขาจะเดินมาให้เรามองเห็นเอง

ให้คิดเสียว่า คนที่เขายอมจากเราไปเผื่อทำให้เราเจอคนที่กำลังรอเราอยู่ ข้างหน้าอย่างตั้งใจ

บางครั้ง สิ่งที่เราคาดหวัง มักไม่สมหวัง และผลสุดท้ายเราเองที่ต้องเสียใจกับการผิดหวังครั้งนี้