ผลการค้นหา

ปานีย,ปานีย-,ปานียะ

หมายถึง[ปานียะ-] ว. ควรดื่ม, น่าดื่ม, ดื่มได้. (ป., ส.).

บานียะ

หมายถึงว. ควรดื่ม, น่าดื่ม, ดื่มได้. (ป., ส. ปานีย).

ปาหุไณย,ปาหุไณย-

หมายถึง[-ไนยะ-] (แบบ) ว. ที่ควรได้รับของต้อนรับแขก. (ป. ปาหุเณยฺย).

โภช,โภชย์

หมายถึง[โพด] น. ของควรบริโภค. (ป. โภชฺช; ส. โภชฺย).

มฤคย์

หมายถึง[มะรึก] ว. สิ่งที่ควรติดตาม, สิ่งที่ต้องการ. (ส.).

เติ่ง

หมายถึงว. อาการที่ค้างอยู่นานเกินควร ในคำว่า ค้างเติ่ง.

ประมาทเลินเล่อ

หมายถึงก. กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังหรือละเลยในสิ่งที่ควรกระทำ.

ภาพย์

หมายถึง(แบบ) ว. ภัพ, ดี, งาม, เหมาะ, ควร. (ส. ภวฺย).

ทักขิไณยบุคคล

หมายถึง[-ไนยะ-] น. บุคคลผู้ควรรับทักษิณา. (ป.).

อกรณีย์

หมายถึง[อะกะระนี, อะกอระนี] น. กิจที่ไม่ควรทำ. (ป.).

เซ็ง

หมายถึงว. ชืด, จืดชืด, หมดรส, (ใช้เรียกสิ่งที่ควรจะบริโภคหรือจัดทำในเวลาหนึ่ง แต่ทิ้งไว้นานเกินควร), หมดความตื่นเต้น.

เสียชื่อ

หมายถึงก. ทำให้ชื่อเสียงไม่ดี เช่น เขาติดยาเสพติดและเป็นนักการพนัน เลยทำให้เสียชื่อ.