ผลการค้นหา

สามัญสำนึก

หมายถึงน. ความสำนึกหรือความเฉลียวใจที่คนปรกติธรรมดาทั่วไปควรจะต้องรู้โดยไม่จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำสั่งสอน เช่น ทำอะไรให้มีสามัญสำนึกเสียบ้างว่าอะไรควรอะไรไม่ควร.

พลการ

หมายถึง[พะละกาน] น. การกระทำโดยใช้กำลังหรืออำนาจเป็นต้น อย่างไม่ยอมฟังเสียงใคร, อำเภอใจ, เช่น ทำโดยพลการ. (ป. พลกฺการ; ส. พลาตฺการ).

รู้เท่าไม่ถึงการ

หมายถึงก. รู้ไม่ถึงว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ.

เคยมือ

หมายถึงก. ทำอย่างนั้นเสมอ ๆ, ทำจนเป็นนิสัย.

เกินดี

หมายถึงว. เลยไปจนหมดดี เช่น ทำเกินดี คือใช้ให้ไปทำอะไร แต่ทำจนเกินต้องการ เรียกว่า ทำเกินดี.

หัวดื้อ

หมายถึงว. ว่ายากสอนยาก เช่น เด็กคนนี้หัวดื้อจริง, ไม่ยอมเชื่อฟังหรือทำตามใครง่าย ๆ เช่น ผู้ใหญ่บางคนก็หัวดื้อ.

ปล้นทรัพย์

หมายถึง(กฎ) ก. ชื่อความผิดอาญาสถานหนึ่ง ซึ่งผู้ชิงทรัพย์ร่วมกระทำความผิดด้วยกันตั้งแต่ ๓ คนขึ้นไป เรียกว่า ความผิดฐานปล้นทรัพย์.

อปการ

หมายถึง[อะปะกาน] น. ความผิด, โทษ; การทำร้าย, การดูถูก. (ส.).

เลี้ยงลูกเจ้าเฝ้าคลัง

หมายถึงก. ทำสิ่งที่มีแต่เสมอตัวกับขาดทุน, ทำดีก็เสมอตัว ทำไม่ดีก็ต้องได้รับโทษ.

วิญญูภาพ

หมายถึงน. ความเป็นผู้รู้ผิดรู้ชอบตามปรกติ.

สมัครสมา

หมายถึง[สะหฺมักสะมา] ก. ขอขมาในความผิดที่ได้กระทำไปแล้ว.

อปราธ,อปราธ-

หมายถึง[อะปะราทะ-] น. ความผิด, โทษ. (ป., ส.).