ผลการค้นหา

เสียที

หมายถึงก. พลาดท่วงที เช่น คนซื่อเกินไปมักเสียทีคนปลิ้นปล้อน. ว. เสียแรง, เสียโอกาส, เสียเที่ยว, เช่น เสียทีที่มาหาแล้วก็ไม่พบ.

ลูกฝาแฝด

หมายถึงน. ลูก ๒ คนที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจมีร่างกายติดกันหรือไม่ติดกันก็ได้ มักมีหน้าตาเหมือนกัน.

เสื่อมทราม

หมายถึงก. เลวลง (มักใช้แก่ความประพฤติ) เช่น ตั้งแต่เขาไปมั่วสุมกับคนพาล ชีวิตของเขาก็เสื่อมทรามลง. ว. ที่เลวลง (มักใช้แก่ความประพฤติ) เช่น เขามีความประพฤติเสื่อมทราม.

วสละ

หมายถึง[วะสะ-] น. คนชั่ว, คนถ่อย, คนตํ่าช้า, คนชั้นตํ่า. (ป.; ส. วฺฤษล).

ขลาด

หมายถึง[ขฺลาด] ว. มักกลัว, ไม่กล้า.

ซับซ้อน

หมายถึงก. ปะปนทับถมรวมกันอยู่หลายอย่างหลายเรื่อง, ยุ่งยากสับสนสะสางยาก, เช่น คดีซับซ้อน.

ศฐะ

หมายถึง[สะ-] น. คนโกง, คนล่อลวง; คนโอ้อวด. (ส.; ป. ส).

ธรรมะธัมโม

หมายถึงว. เรียกคนที่เคร่งครัดในศาสนาว่า คนธรรมะธัมโม.

หวงตัว

หมายถึงก. รักนวลสงวนตัว เช่น เป็นลูกผู้หญิงต้องรู้จักหวงตัว, ไม่ยอมให้ถูกเนื้อต้องตัว เช่น เด็กคนนี้หวงตัว ไม่ยอมให้คนแปลกหน้าอุ้ม.

ปากร้าย

หมายถึงว. มักดุด่าว่าร้าย.

นานาจิตตัง

หมายถึงว. ต่างจิตต่างใจ, ต่างคนก็ต่างความคิดเช่นคนหนึ่งถูกกับอากาศเย็น แต่อีกคนหนึ่งถูกกับอากาศร้อน.

วาโมร

หมายถึง[-โมน] น. คนป่า, คนรำ. (ช.).