ผลการค้นหา

ก

หมายถึงพยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.

ระแหง

หมายถึงน. รอยแยกขนาดแคบ ๆ ของแผ่นดินเป็นต้นที่แยกออกจากกัน เช่น ดินเป็นระแหง แตกระแหง.

ยุวดี

หมายถึงน. หญิงรุ่น, หญิงสาว. (ป., ส. ยุวตี).

ถ่านไฟเก่า

หมายถึง(สำ) น. ชายหญิงที่เคยรักใคร่หรือเคยได้เสียกันมาก่อน แม้เลิกร้างกันไป เมื่อมาพบกันใหม่ย่อมรักใคร่หรือปลงใจกันได้ง่ายขึ้น.

เสียเลือดเนื้อ,เสียเลือดเสียเนื้อ

หมายถึงก. บาดเจ็บล้มตาย เช่น ในการสู้รบกัน ย่อมเสียเลือดเสียเนื้อเป็นธรรมดา.

เสริมส่ง

หมายถึงก. เกื้อหนุนให้เจริญขึ้น เช่น ครอบครัวที่ดีย่อมเสริมส่งให้หัวหน้าครอบครัวประสบความสำเร็จ.

ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

หมายถึง(สำ) น. ลูกย่อมไม่ต่างกับพ่อแม่มากนัก.

แพร่งพราย

หมายถึงก. แยก, กระจายไป, แผ่ไป; เปิดเผยความลับ (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เรื่องนี้รู้แล้วอย่าแพร่งพรายไป.

ฉีกคำ

หมายถึงก. แยกพยางค์ของคำให้อยู่คนละวรรคหรือคนละบรรทัด มักใช้ในคำประพันธ์.

สืบพันธุ์แบบอาศัยเพศ

หมายถึงก. สืบพันธุ์โดยการผสมของเซลล์สืบพันธุ์ เช่น การผสมของเชื้ออสุจิกับไข่ของเพศหญิง.

วสลี

หมายถึง[วะสะ-] น. หญิงชั่ว, หญิงตํ่าช้า. (ป.; ส. วฺฤษลิ).

สุนทรี

หมายถึง[-ทะรี] น. หญิงงาม, นางงาม, หญิงทั่วไป. (ส., ป.).