ผลการค้นหา

ส

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส สัมผัส สวิส.

ส

หมายถึงคำประกอบหน้าคำอื่นที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บ่งความว่า กอบด้วย, พร้อมด้วย, เช่น สเทวก ว่า พร้อมด้วยเทวดา. (ป., ส.).

สก,สก-,สก-

หมายถึง[สะกะ-] ว. ของตน. (ป.; ส. สฺวก).

ฑังส,ฑังส-

หมายถึง[ดังสะ-] (แบบ) น. เหลือบ. (ป. ฑํส).

สว,สว-

หมายถึง[สะวะ-] น. ของตนเอง. (ส.; ป. สก).

ปัญญาส,ปัญญาส-

หมายถึง[ปันยาสะ-] (แบบ) ว. ห้าสิบ. (ป.).

สวนีย,สวนีย-

หมายถึง[สะวะนียะ-] น. คำที่น่าฟัง, คำไพเราะ. (ป.; ส. ศฺรวณีย).

สะกด เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

สกด เป็นคำที่เขียนผิด ❌

มิส,มิส-,มิสก,มิสก-

หมายถึง[มิดสะ-, มิดสะกะ-] ว. เจือ, ปน, คละ. (ป. มิสฺส, มิสฺสก; ส. มิศฺร, มิศฺรก).

สะอาด เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

สอาด เป็นคำที่เขียนผิด ❌

สะพาน เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

สพาน เป็นคำที่เขียนผิด ❌

อัมพาต เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

อัมพาส เป็นคำที่เขียนผิด ❌