ผลการค้นหา

กาฬปักษ์

หมายถึง[กาละ-] ว. ฝ่ายดำ คือ ข้างแรม.

สละ

หมายถึง[สะละ] น. ขนเม่น. (ป.).

ลการ

หมายถึง[ละกาน] น. ใบเรือ. (ป.).

ลลาฏ

หมายถึง[ละ-] น. นลาฏ, หน้าผาก. (ป., ส.).

ทลอึง

หมายถึง[ทนละ-] (กลอน) ก. ตั้งมั่น, มั่นคง.

ไวพจน์

หมายถึงคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น มนุษย์กับคน บ้านกับเรือน รอกับคอย ป่ากับดง คำพ้องความ ก็ว่า (ภาษาบาลี คือ เววจน)

งะ

หมายถึง(โบ) คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ง เป็นพยัญชนะต้น มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น งะงก งะงัน งะโง้ง.

รากศัพท์

หมายถึงน. รากเดิมของคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เรียกว่า ธาตุ เช่น กรรมการ มีรากศัพท์มาจาก กรฺ ธาตุ.

เป็น

หมายถึงก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า เขาเป็นนาย.

ปฤจฉาสรรพนาม

หมายถึง(ไว) น. คำแทนชื่อที่เป็นคำถาม เช่นคำ “ใคร” ฯลฯ.

คัดไทย

หมายถึงน. วิชาคัดภาษาไทยตามที่ครูสั่ง.

ตันติภาษา

หมายถึงน. ภาษาที่มีแบบแผน. (ส.; ป. ตนฺติภาสา).