ผลการค้นหา

ประสม

หมายถึงก. รวมกันเข้า (เป็นคำใช้ได้ทั่ว ๆ ไป).

กระจิก,-กระจิก

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.

กระซวย,-กระซวย

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระซิก เป็น กระซิกกระซวย.

กระแย่ง,-กระแย่ง

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระย่อง เป็น กระย่องกระแย่ง.

กระอ่วน,-กระอ่วน

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระอัก เป็น กระอักกระอ่วน.

กราด,-กราด

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กรีด เป็น กรีดกราด.

กาล

หมายถึง[กาน] (โบ) น. คำประพันธ์.

คาถา,คาถา,คาถาอาคม

หมายถึงน. คำเสกที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์.

จ้ะ

หมายถึงว. คำรับ (ใช้เป็นสามัญทั่วไป).

คำประสม

หมายถึงน. คำที่เกิดจากการนำคำมูลที่เกิดอิสระได้ตั้งแต่ ๒ คำขึ้นไปมาประสมกันแล้วกลายเป็นคำใหม่ที่มีความหมายใหม่ขึ้นมาอีกคำหนึ่ง เช่น ลูกเสือ ลูกน้ำ แขกยาม เครื่องใน ไฟฟ้า.

อุทาน

หมายถึงน. เสียงหรือคำที่เปล่งออกมาเวลาตกใจ ดีใจ หรือเสียใจ เป็นต้น; ในไวยากรณ์เรียกคำหรือเสียงที่เปล่งออกมาเช่นนั้นว่า คำอุทาน. (ป., ส.).

กลอน

หมายถึง[กฺลอน] น. คำประพันธ์ซึ่งแต่เดิมเรียกคำเรียงที่มีสัมผัสทั่วไป จะเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ หรือร่าย ก็ตาม เช่นในคำว่า ชุมนุมตำรากลอน, ครั้นเรียกเฉพาะคำประพันธ์เฉพาะอย่างเป็นโคลง ฉันท์ กาพย์ ร่าย แล้ว คำประพันธ์นอกนี้อีกอย่างหนึ่งจึงเรียกว่า กลอน เป็นลำนำสำหรับขับร้องบ้าง คือ บทละคร สักวา เสภา บทดอกสร้อย, เป็นเพลงสำหรับอ่านบ้าง คือ กลอนเพลงยาว หรือ กลอนตลาด.