ผลการค้นหา

เสวย

หมายถึง[สะเหฺวย] ก. ได้รับ, ได้ประสบ, เช่น เสวยทุกขเวทนา, ได้รับประโยชน์ เช่น เสวยสิทธิ์. (ข. โสฺวย).

ผจญ,ผจัญ

หมายถึง[ผะจน, ผะจัน] ก. พยายามต่อสู้, พยายามเอาชนะ, เช่น มารผจญ, ต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาชนะ เช่น ผจญความทุกข์ยาก ผจญอุปสรรค, ประจญ หรือ ประจัญ ก็ว่า. (ข. ผฺจาญ่ ว่า ทำให้แพ้).

กินเกลียว

หมายถึงก. เข้ากันได้สนิท, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่กินเกลียวกัน.

ขึ้นเหนือล่องใต้

หมายถึงก. เดินทางไกลไปยังที่ต่าง ๆ โดยมักไปเป็นประจำ.

ตัวเมือง

หมายถึงน. ย่านใจกลางเมือง มักมีแม่นํ้าหรือกำแพงล้อมรอบ.

ไหวติง

หมายถึงก. กระดุกกระดิก, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ไหวติง.

อำลา

หมายถึงก. ลาจากไป (มักใช้ในกรณีพิเศษ).

ผิดผี

หมายถึงก. ผิดจารีตประเพณี (มักใช้ในทางชู้สาว).

เป็นการ

หมายถึงก. ได้ผล, สำเร็จ, เช่น เป็นการหรือไม่เป็นการ, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น เห็นจะไม่เป็นการ.

กินเส้น

หมายถึงก. ชอบกัน, เข้ากันได้, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่กินเส้นกัน.

ขี้แย

หมายถึงว. มักร้องไห้บ่อย ๆ, ใจน้อย.

ชอบมาพากล

หมายถึงว. ชอบกล, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ชอบมาพากล.