ผลการค้นหา

ภูป

หมายถึงพระเจ้าแผ่นดิน. (ส.)

ภ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.

ภพ

หมายถึง[พบ] น. โลก, แผ่นดิน; วัฏสงสาร. (ป. ภว).

ภมการ

หมายถึง[พะมะกาน] น. ช่างกลึง. (ป.).

ภยาคติ

หมายถึง[พะยาคะติ] น. ความลำเอียงเพราะความกลัว เป็นอคติ ๑ ในอคติ ๔ ได้แก่ ฉันทาคติ โทสาคติ ภยาคติ และโมหาคติ. (ป. ภย + อคติ).

ภริยา

หมายถึง[พะริ-] น. ภรรยา, เมีย, หญิงที่เป็นคู่ครองของชาย, คู่กับ สามี. (ป.; ส. ภารฺยา).

ภฤตย์

หมายถึง[พฺรึด] น. คนรับใช้, คนใช้. (ส. ภฺฤตฺย; ป. ภจฺจ).

ภวปาระ

หมายถึงน. ฝั่งแห่งภพ คือ นิพพาน. (ป.).

ภักษาหาร

หมายถึงน. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจำ, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.

ภัณฑาคาร

หมายถึง[พันดาคาน, พันทาคาน] น. โรงไว้ของ, คลังเก็บของ. (ป.).

ภัสดา

หมายถึง[พัดสะ-] น. ภรรดา, ผัว. (ส. ภฺรตฺฤ; ป. ภตฺตา).

ภา

หมายถึงน. แสงสว่าง, รัศมี. (ป., ส.).