ผลการค้นหา

พงศ,พงศ-,พงศ์

หมายถึง[พงสะ-, พง] น. เชื้อสาย, เทือกเถา, เหล่ากอ, สกุล. (ส.; ป. วํส).

ลายไพรยักคิ้ว

หมายถึงน. ชื่อลายจักสานลายหนึ่ง ใช้ในการสานไซ ข้อง กระบุง กล่องข้าว เป็นต้น ใช้ตอก ๓ เส้นเสมอไป ส่วนตอกซังจะใช้น้อยหรือมากหรือถี่ห่างอย่างไรก็ได้ แต่ต้องเป็นจำนวนคู่ สานโดยขึ้นตอกสาน ๓ เส้นขัดตอกซัง เว้นตอกซังไว้ ๒ เส้น แล้วเอาตอกสานเส้นกลางไพล่กลับข้ามตอกซัง ๓ เส้น ยกตอกซัง ๓ เส้น ต่อไปจึงไขว้ตอกสาน ๒ เส้นที่เหลือด้วยวิธีเดียวกัน สานไพล่ไปไพล่มาเช่นนี้ตลอด, ลายไพรกาว ก็เรียก.

หักร้างถางพง

หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.

กรัง

หมายถึง[กฺรัง] น. เนิน เช่น กึกก้องไพรกรัง. (อนิรุทธ์), อเนกทั่วไพรกรัง. (ดุษฎีสังเวย).

ไม้ล้มขอนนอนไพร

หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.

โบชุก

หมายถึงน. ตำแหน่งแม่ทัพ. (พงศ. เลขา).

ไขย่น

หมายถึงน. ม่านจีบ. (ประชุมพงศ.).

ด่อม

หมายถึงว. ดุ่ม เช่น สู่ซุ้มไพรเดียวด่อม. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์).

กรี

หมายถึง[กฺรี] (กลอน) ย่อมาจาก กรีธา เช่น ให้เรานี้กรีพลออกเดินไพร. (อิเหนา).

ชำเราะ

หมายถึงน. ซอก, หลืบ, เช่น ชำเราะชระลองดอมไพร. (สมุทรโฆษ). ก. เซาะ.

ดอม

หมายถึงน. ราว, แถว, แนว, เช่น ดอมไพร. (ข. ฎงไพฺร).

อฏวี

หมายถึง[อะตะ-] น. ดง, ป่า, พง. (ป., ส.).