ผลการค้นหา

มนท,มนท-,มนท์

หมายถึง[มนทะ-] น. ดาวพระเสาร์. ว. เฉื่อย,ช้า; อ่อนแอ; โง่เขลา; ขี้เกียจ. (ป., ส.).

เสียรู้

หมายถึงก. แพ้เพราะโง่กว่าเขาหรือไม่ทันชั้นเชิงเขา.

ทึ่ม

หมายถึง(ปาก) ว. ทื่อ, ไม่เฉียบแหลม, โง่.

สิ้นอายุขัย

หมายถึงก. ตาย (มักใช้แก่ผู้สูงอายุ).

โง่ง ๆ,โง่งเง่ง

หมายถึงว. โย่ง ๆ, อาการเดินก้าวยาว ๆ ของคนผอมสูง.

ทันธ,ทันธ-,ทันธ์

หมายถึง[ทันทะ-] (แบบ) ว. ช้า ๆ, เงื่อง, เกียจคร้าน; หนัก; เขลา เช่น ทันธปัญญา คือ ปัญญาเขลา. (ป.).

ดักดาน

หมายถึงว. คงสภาพอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน (มักใช้ในเรื่องที่ไม่เจริญก้าวหน้า) เช่น เป็นเสมียนอยู่ดักดาน โง่ดักดาน.

มุคธ์

หมายถึง[มุก] ว. เขลา, ไม่รู้เดียงสา. (ส. มุคฺธ).

เลือกนักมักได้แร่

หมายถึง(สำ) ก. เลือกมากมักจะได้ที่ไม่ดี (มักใช้พูดตำหนิผู้เลือกคู่ครอง).

วาสิน,วาสี,วาสี

หมายถึงน. ผู้อยู่, ผู้ครอง, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น คามวาสี = ผู้อยู่บ้าน อรัญวาสี = ผู้อยู่ป่า. (ป., ส.).

บ้องตื้น

หมายถึงว. มีความคิดอย่างโง่ ๆ.

อวิญญู

หมายถึงว. โง่, ไม่มีความรู้. (ป.).