ผลการค้นหา

พนาวา

หมายถึง(กลอน) น. ป่า.

วนา

หมายถึง(กลอน) น. ป่า. (ป., ส. วน).

อรัณย์

หมายถึงน. ป่า. (ส. อรณฺย; ป. อรญฺ).

พนา

หมายถึงน. ป่า, พง, ดง, (มาจาก พน เติมสระอา เช่น พนาดร = ป่าสูง พนาสณฑ์, พนาสัณฑ์ = แนวป่า, ราวป่า).

กานน

หมายถึง[-นน] (แบบ) น. ป่า, ดง, เช่น อันว่าท้องเขาวงกฏกานน. (ม. คำหลวง วนปเวสน์). (ป., ส.).

วนาลัย

หมายถึงน. ป่า. (ส. วนาลย).

พน,พน-

หมายถึง[พน, พะนะ-] น. ป่า, พง, ดง. (ป., ส. วน).

พนัส,พนัส-

หมายถึง[พะนัด, พะนัดสะ-] น. ป่า, พง, ดง. (มาจาก พน แต่เพิ่มตัว ส เพื่อความสะดวกในการสนธิ). (ส. วนสฺ; ป. วน).

ไพร

หมายถึง[ไพฺร] น. ป่า; ขอบ, ริม, เรียกตอกเส้นกลม ๆ ที่อยู่ใต้ขอบกระบุงกระจาดเป็นต้น ว่า ตอกไพร.

อฏวี

หมายถึง[อะตะ-] น. ดง, ป่า, พง. (ป., ส.).

ทาย

หมายถึงน. ป่า. (ป.; ส. ทาว).

ป่า

หมายถึงน. ที่ที่มีต้นไม้ต่าง ๆ ขึ้นมา, ถ้าเป็นต้นสัก เรียกว่า ป่าสัก, ถ้าเป็นต้นรัง เรียกว่า ป่ารัง, ถ้ามีพรรณไม้ชนิดใดชนิดหนึ่งขึ้นอยู่มาก ก็เรียกตามพรรณไม้นั้น เช่น ป่าไผ่ ป่าคา ป่าหญ้า; (กฎ) ที่ดินที่ยังมิได้มีบุคคลได้มาตามประมวลกฎหมายที่ดิน; เรียกปลากัดหรือปลาเข็มที่เป็นพันธุ์เดิมตามธรรมชาติว่า ลูกป่า; (โบ) เรียกตำบลที่มีของขายอย่างเดียวกันมาก ๆ เช่น ป่าถ่าน ป่าตะกั่ว. ว. ที่ได้มาจากป่าหรืออยู่ในป่า เช่น ของป่า ช้างป่า สัตว์ป่า คนป่า, ที่ห่างไกลความเจริญ เช่น บ้านป่า เมืองป่า. ก. ตีดะไป ในคำว่า ตีป่า.