ค้นเจอ 174 รายการ

งอนไถ

หมายถึงน. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์มฆา มี ๕ ดวง, ดาวงูผู้ ดาวโคมูตร ดาววานร ดาวมฆะ หรือ ดาวมาฆะ ก็เรียก.

ง้อนหมู

หมายถึงน. หญ้าแห้วหมู. (โอสถพระนารายณ์).

งอบ

หมายถึงน. เครื่องสวมหัวสำหรับกันแดดและฝน สานด้วยตอกไม้ไผ่ กรุด้านนอกด้วยใบลาน รูปคล้ายกระจาดควํ่า มีรังสำหรับสวม.

งอย

หมายถึงก. คอย เช่น งอยท่า.

งะ

หมายถึง(โบ) คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ง เป็นพยัญชนะต้น มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น งะงก งะงัน งะโง้ง.

งัง ๆ

หมายถึงว. อาการที่เดินโดยด่วน.

งัน

หมายถึงก. หยุดชะงัก เช่น นิ่งงัน, ไม่งอกงาม เช่น ต้นไม้งันไป, อาการที่ชะงักนิ่งอึ้งไปชั่วขณะเพราะคาดไม่ถึง ในคำว่า ตะลึงงัน.

งันงก

หมายถึงว. สั่นเงอะงะอยู่, สะทกสะท้านอยู่.

งับ

หมายถึงก. ปิดอย่างไม่สนิทหรือปิดอย่างไม่ลงกลอน เช่น งับประตู; อาการที่อ้าปากคาบหรือกัดโดยเร็ว.

งัวซัง

หมายถึงน. ชื่อไม้พุ่มชนิด Capparis thorelii Gagnep. ในวงศ์ Capparidaceae ลำต้นมีหนามโค้ง ดอกสีชมพู.

งัวเลีย

หมายถึงดู ไก่ไห้ (๑).

งา

หมายถึงน. ฟันตัดแถวบนที่งอกออกจากปากช้าง, ลักษณนามเรียก กิ่ง.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ