ตัวกรองผลการค้นหา
ร้าวฉาน
หมายถึงว. แตกร้าว, แตกร้าวกัน, โกรธเคืองกัน, เช่น การทะเลาะเบาะแว้งทำให้เกิดร้าวฉานกัน.
ตีเสียง
หมายถึงก. ขึ้นเสียง, ออกเสียงดังด้วยความโกรธ, (เป็นคำที่ผู้ใหญ่ใช้ว่าผู้น้อย).
ส่วนเกิน
หมายถึงน. ส่วนที่นอกเหนือไปจากที่กำหนด เช่น ได้รับบัตรเชิญไปงาน ๒ คน แต่ไป ๓ คน คนที่ ๓ เป็นส่วนเกิน.
แปร้นแปร๋
หมายถึงว. เสียงดังแหลมอย่างเสียงช้างร้องเมื่อโกรธหรือตกใจ, แปร๋ หรือ แปร๋แปร้น ก็ว่า.
เยาะเย้ย
หมายถึงก. ค่อนว่าหรือแสดงกิริยาซ้ำเติมให้ได้อาย ให้ช้ำใจเจ็บใจ ให้โกรธ.
เอกบุคคล,เอกบุรุษ
หมายถึง[เอกกะบุกคน, เอกะบุกคน, เอกกะบุหฺรุด, เอกบุหฺรุด] น. คนเยี่ยมยอด, คนประเสริฐ.
สุคนธ-
หมายถึง[สุคนทะ-] น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).
กินเกลียว
หมายถึงก. เข้ากันได้สนิท, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่กินเกลียวกัน.
ขึ้นเหนือล่องใต้
หมายถึงก. เดินทางไกลไปยังที่ต่าง ๆ โดยมักไปเป็นประจำ.
ตัวเมือง
หมายถึงน. ย่านใจกลางเมือง มักมีแม่นํ้าหรือกำแพงล้อมรอบ.
ไหวติง
หมายถึงก. กระดุกกระดิก, มักใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่ไหวติง.
อำลา
หมายถึงก. ลาจากไป (มักใช้ในกรณีพิเศษ).