ผลการค้นหา

วันออกพรรษา

หมายถึงน. วันที่สิ้นสุดการจำพรรษาแห่งพระสงฆ์ คือ วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๑, วันปวารณา หรือ วันมหาปวารณา ก็เรียก.

วิภูษา

หมายถึงน. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสา).

วิเศษณการก

หมายถึง[วิเสสะนะ-] (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของฉัน เขากินด้วยช้อนส้อม เขามาสู่บ้าน ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถฉัน เขากินช้อนส้อม เขามาบ้าน.

วิษณุ

หมายถึง[วิดสะนุ] น. พระนารายณ์. (ส.).

วิษณุมนตร์

หมายถึงน. มนตร์สรรเสริญพระนารายณ์, วิษณุเวท ก็ว่า.

วิษาณ

หมายถึงน. เขาสัตว์, งาช้าง. (ส.; ป. วิสาณ).

ศลิษา

หมายถึง[สะลิ-] น. การกอดรัด. (ส.).

ศศพินทุ์,ศศลักษณ์

หมายถึงน. ดวงจันทร์. (ส.).

ศารทวิษุวัต

หมายถึง[สาระทะ-] (ดารา) น. จุดราตรีเสมอภาคที่เมื่อดวงอาทิตย์โคจรไปถึงในราววันที่ ๒๔ กันยายน (autumnal equinox), คู่กับ วสันตวิษุวัต.

ศิลาฤกษ์

หมายถึงน. แผ่นหินที่จารึกดวงชะตาของสถานที่ที่จะก่อสร้างแล้ววางตามฤกษ์.

ศิษย์หัวแก้วหัวแหวน

หมายถึงน. ศิษย์ที่ครูบาอาจารย์รักใคร่เอ็นดูมาก.

ศีรษะช้าง

หมายถึงน. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์หัสตะ มี ๕ ดวง, ดาวศอกคู้ ดาวหัสตะ หรือ ดาวหัฏฐะ ก็เรียก.