ผลการค้นหา

อภิชาต,อภิชาต-

หมายถึง[อะพิชาด, อะพิชาดตะ-] ว. เกิดดี, มีตระกูล. (ป., ส.).

อภิธาน

หมายถึงน. หนังสืออธิบายศัพท์เฉพาะเรื่อง เช่น อภิธานประวัติศาสตร์ไทย. (ป., ส.).

อภิไธย

หมายถึงน. ชื่อ. (ป. อภิเธยฺย; ส. อภิเธย).

อภิเนษกรมณ์

หมายถึง[อะพิเนดสะกฺรม] น. การออกบวชเพื่อคุณอันยิ่งใหญ่. (ส. อภิ + นิษฺกฺรมณ; ป. อภินิกฺขมน).

อภิรัฐมนตรี

หมายถึง(เลิก) น. ที่ปรึกษาชั้นสูงของพระมหากษัตริย์.

อภิราม

หมายถึงว. น่ายินดียิ่ง, เป็นที่พอใจยิ่ง, งดงามยิ่ง. (ป., ส.).

อภิสมโพธิ,อภิสัมโพธิ

หมายถึง[อะพิสมโพด, -สำโพทิ] น. ความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).

อภิสมัย

หมายถึง[อะพิสะไหฺม] น. ความตรัสรู้, ความบรรลุ, การถึง, ใช้ในคำว่า ธรรมาภิสมัย. (ป., ส.).

อภิสมาจาร

หมายถึง[อะพิสะมาจาน] น. มารยาทอันดี, ความประพฤติอันดี. (ป., ส.).

อภูตะ

หมายถึง[อะพูตะ] ว. ไม่มี, ไม่เกิดขึ้น, ไม่ปรากฏ. (ป., ส.).

อมภูมิ

หมายถึง[-พูม] ก. ไม่ยอมแสดงความรู้ทั้ง ๆ ที่มีความรู้ บางทีใช้หมายถึงทำท่าทางคล้าย ๆ รู้ แต่ความจริงไม่รู้ เช่น ทำเป็นอมภูมิ.

อสุภ,อสุภ-

หมายถึง[อะสุบ, อะสุบพะ-] ว. ไม่งาม, ไม่สวย, ไม่ดี. น. เรียกซากศพว่า อสุภ และเลือนไปเป็น อสภ และ อาสภ ก็มี. (ป.).