ตัวกรองผลการค้นหา
อนุสนธิ
หมายถึงน. การต่อเนื่อง, การสืบเนื่อง. (ป.).
อภิชนาธิปไตย
หมายถึง[-ทิปะไต, -ทิบปะไต] น. ระบอบการปกครองแบบหนึ่งที่มีอภิชนเป็นใหญ่. (ป. อภิ + ชน + อธิปเตยฺย). (อ. aristocracy).
อภิธาน
หมายถึงน. หนังสืออธิบายศัพท์เฉพาะเรื่อง เช่น อภิธานประวัติศาสตร์ไทย. (ป., ส.).
อภิไธย
หมายถึงน. ชื่อ. (ป. อภิเธยฺย; ส. อภิเธย).
อภิสมโพธิ,อภิสัมโพธิ
หมายถึง[อะพิสมโพด, -สำโพทิ] น. ความตรัสรู้เองด้วยพระปัญญาอันยิ่ง หมายเฉพาะการตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า. (ป.).
อรรธกรรณ
หมายถึง[อัดทะกัน] น. “ครึ่งเส้นผ่าศูนย์กลาง” คือ รัศมีของวงกลม. (ส. อรฺธกรฺณ).
อรรธจักร
หมายถึง[อัดทะจัก] น. เรียกดวงชาตาของคนที่พระเคราะห์ไปร่วมกันอยู่ข้างใดข้างหนึ่ง.
อักโกธะ
หมายถึงน. ความไม่โกรธ, เป็นธรรมข้อ ๑ ในทศพิธราชธรรม. (ดู ทศพิธราชธรรม หรือ ราชธรรม). (ป.).
อังศุธร,อังศุมาลี
หมายถึงน. พระอาทิตย์. (ส.).
อัทธายุ
หมายถึง[อัดทา-] น. ชั่วอายุ, ชั่วชีวิต.
อาญาสิทธิ์
หมายถึงน. อำนาจเด็ดขาด คือ สิทธิที่แม่ทัพได้รับพระราชทานจากพระเจ้าแผ่นดินในเวลาไปสงครามเป็นต้น, อาชญาสิทธิ์ ก็ว่า, โดยมีสิ่งสำคัญคือพระแสงดาบเป็นเครื่องหมาย เรียกว่า พระแสงอาญาสิทธิ์ หรือ พระแสงอาชญาสิทธิ์.
อาธรรม,อาธรรม์,อาธรรมิก,อาธรรมึก
หมายถึง[-ทำ, -ทัน, -ทันมิก, -ทันมึก] ว. ชั่ว, ไม่เป็นธรรม, ไม่เที่ยงธรรม, ไม่ยุติธรรม. (ส. อาธรฺมิก; ป. อธมฺมิก).