ค้นเจอ 492 รายการ

นู้น

หมายถึง(ปาก) ว. ใช้ประกอบนามที่อยู่ไกลออกไป.

ขึ้นเหนือล่องใต้

หมายถึงก. เดินทางไกลไปยังที่ต่าง ๆ โดยมักไปเป็นประจำ.

พิโยกพิเกน

หมายถึงก. โยกโย้ไม่เสร็จสิ้นไปง่าย ๆ.

วิทูร

หมายถึงว. ไกล, ห่าง, พ้นออกไป. (ป., ส.).

สุดขอบฟ้า

หมายถึงว. ไกลมากที่สุด เช่น ต่อให้หนีไปอยู่สุดขอบฟ้า ก็จะตามให้พบ, สุดหล้าฟ้าเขียว ก็ว่า.

สัมพัจฉรฉินท์

หมายถึงน. พิธีสิ้นปี, ตรุษ. (ป.).

อาศรม,อาศรมบท

หมายถึง[อาสม, อาสมบด] น. ที่อยู่ของนักพรต. (ส.; ป. อสฺสม, อสฺสมปท).

ทุรกันดาร

หมายถึงว. ที่ไปมาลำบากมาก, ที่ห่างไกลความเจริญ.

ลิบลับ

หมายถึงว. พ้นสายตาไป เช่น อยู่เสียไกลลิบลับ.

ชี้นกบนปลายไม้

หมายถึง(สำ) ก. หวังในสิ่งที่อยู่ไกลตัว.

ทอดตา

หมายถึงก. แลไป, มองดูในระยะไกล.

ปลายอ้อปลายแขม

หมายถึง(สำ) ว. ที่ยังอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้, ที่ยังอยู่ห่างไกล.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ