ผลการค้นหา

ประอึง

หมายถึง(กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).

ปหาน

หมายถึง[ปะ-] ก. ละทิ้ง. (ป.; ส. ปฺรหาณ).

วิภาส

หมายถึงก. ส่องสว่าง, มีแสงสว่าง. (ส. วิภาสา ว่า แสง).

วิภูษา

หมายถึงน. เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง. (ส.; ป. วิภูสา).

กระษาปณ์

หมายถึง[-สาบ] น. เงินตราที่ทำด้วยโลหะ เช่น เหรียญกระษาปณ์ โรงกระษาปณ์, กษาปณ์ ก็ใช้. (ส. การฺษาปณ; ป. กหาปณ).

พาณโยชน์

หมายถึงน. แล่งธนู. (ส. วาณโยชน).

วรรษา

หมายถึง[วัดสา] น. พรรษา, ฤดูฝน; ปี. (ส.).

ปสาท

หมายถึง[ปะ-] น. ประสาท. (ป.; ส. ปฺรสาท).

ศาปมุกติ์

หมายถึง[สาปะมุก] น. การพ้นจากผลคำแช่ง. (ส.).

อุสา

หมายถึงน. เนื้อสมัน. (เทียบ ช. รุสา ว่า กวาง, เนื้อสมัน).

ประวีณ

หมายถึงว. ฉลาด, มีฝีมือ. (ส. ปฺรวีณ; ป. ปวีณ).

ราพณ์

หมายถึง[ราบ] น. ชื่อเรียกทศกัณฐ์; ยักษ์. (ส. ราวณ).