ตัวกรองผลการค้นหา
เพรียว
หมายถึง[เพฺรียว] ว. เปรียว, ฉลวย, เรียว, เช่น รูปร่างเพรียว เรือเพรียว.
เพรื่อ
หมายถึง[เพฺรื่อ] ว. เรี่ยราด เช่น น้ำหกเพรื่อ, เกินขอบเขต, บ่อย ๆ ไม่เป็นกิจจะลักษณะ, เช่น พูดเพรื่อ, พร่ำเพรื่อ ก็ว่า.
เพรือง
หมายถึง[เพฺรือง] น. กระดึง.
เพลงยาว
หมายถึงน. หนังสือหรือจดหมายถึงคู่รัก แต่งเป็นกลอนแสดงข้อความรักหรือตัดพ้อเป็นต้น. (ตัดมาจาก กลอนเพลงยาว).
เพลาะ
หมายถึงน. เรียกคูที่ขุดบังข้าศึกเมื่อเวลารบว่า สนามเพลาะ. ก. เอาริมต่อให้ติดกัน, ติดต่อกัน, เช่น เพลาะผ้า คือเอาผ้า ๒ ผืนเย็บข้างติดกันให้กว้างออก, เรียกผ้าที่เย็บข้างติดกันเช่นนั้นว่า ผ้าเพลาะ.
หมายถึงน. วัวป่าชนิดหนึ่งเขาบิด ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).
เพลิง
หมายถึง[เพฺลิง] น. ไฟ เช่น เพลิงไหม้บ้าน ดับเพลิง. (ข. เภฺลิง).
เพลิงฟ้า
หมายถึงน.ไฟที่ใช้แว่นส่องจุดด้วยแสงแดด.
เพลิน,เพลิน ๆ
หมายถึง[เพฺลิน] ก. อาการที่ปล่อยอารมณ์อยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่ชอบใจจนลืมนึกถึงสิ่งอื่น เช่น ทำงานเพลิน ฟังดนตรีเพลิน กินเล่นเพลิน ๆ.
เพลีย
หมายถึงก. อ่อนแรง, ถอยกำลัง, มีอาการเมื่อยล้า เช่น เดินจนเพลีย ทำงานมาก ๆ รู้สึกเพลีย.
เพลี่ยงพล้ำ
หมายถึงก. พลั้งพลาด, ผิดพลาด, เสียที.
เพ้อฝัน
หมายถึงก. คิดฝันอย่างลม ๆ แล้ง ๆ.