ผลการค้นหา

พ้องพาน

หมายถึงก. ประสบ, แตะต้อง, เช่น ขออย่าให้มีภัยอันตรายมาพ้องพาน.

รู้ความ

หมายถึงก. เข้าใจภาษา (ใช้แก่เด็ก).

ปรากฤต

หมายถึง[ปฺรากฺริด] น. ภาษาพื้นเมืองในอินเดียสมัยโบราณซึ่งสืบเนื่องมาจากภาษาตระกูลอริยกะ. (ส.).

เผลอไผล

หมายถึง[-ไผฺล] ก. หลง ๆ ลืม ๆ, ลืมตัวไปชั่วขณะ, เลินเล่อ.

ยังก่อน

หมายถึงคำขอร้องให้รั้งรอไว้ก่อน เช่น ยังก่อน อย่าเพิ่งกิน.

แต้จิ๋ว

หมายถึงน. จีนชาวเมืองแต้จิ๋วในมณฑลกวางตุ้ง ประเทศจีน, เรียกภาษาของจีนชาวนี้ว่า ภาษาแต้จิ๋ว.

หือ

หมายถึงก. เถียง, คัดค้าน, เช่น อย่ามาหือนะ เขาไม่กล้าหือ.

มีเสียง

หมายถึงก. เถียง, มักใช้ในความปฏิเสธว่า อย่ามีเสียงนะ.

นิรุตติ

หมายถึงน. ภาษา, คำพูด. (ป.; ส. นิรุกฺติ).

ธุวภาค

หมายถึงน. เส้นแวงอันไม่เปลี่ยนที่แห่งดาวซึ่งประจำที่อยู่.

คืบก็ทะเล ศอกก็ทะเล

หมายถึง(สำ) ออกทะเลอย่าประมาททะเล เพราะอาจเกิดอันตรายได้ทุกเมื่อ.

เข้าตู้

หมายถึง(ปาก) ก. ลืมวิชาความรู้ที่ได้เรียนมา ใช้พูดว่า “วิชาเข้าตู้” ซึ่งหมายความว่า วิชาที่เคยจำได้นั้นบัดนี้ลืมหมดแล้ว ยังคงอยู่แต่ในตำราที่เก็บไว้ในตู้.