ผลการค้นหา

มนเทียร

หมายถึง[มนเทียน] น. เรือนหลวง ใช้ว่า พระราชมนเทียร, โบราณใช้ว่า พระราชมณเฑียร. (ป., ส. มนฺทิร).

ชายา

หมายถึง(ราชา) น. หม่อมเจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์, ถ้าพระองค์เจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์ เรียกว่า พระชายา.

ยาชกะ

หมายถึง[-ชะกะ] น. ผู้ที่ทำพิธีบูชาหรือพิธีบวงสรวงแทนผู้อื่น. (ป., ส.).

โอละพ่อ

หมายถึงว. กลับตรงกันข้าม อย่างกลับหน้ามือเป็นหลังมือ. น. คำขึ้นต้นที่พวกระเบ็งร้องและรำในการมหรสพของหลวงเช่นพระราชพิธีโสกันต์.

ทอดที่

หมายถึง(ราชา) ก. จัดที่นั่งที่นอน เช่น ทอดที่พระราชอาสน์.

ราชกิจ

หมายถึงน. ธุระของพระราชา ใช้ว่า พระราชกิจ.

สัมพัจฉรฉินท์

หมายถึงน. พิธีสิ้นปี, ตรุษ. (ป.).

ยัญพิธี

หมายถึงน. พิธีเซ่นสรวงบูชาของพราหมณ์.

ราชสูยะ

หมายถึงน. พิธีราชาภิเษกของอินเดียโบราณ. (ส.).

เจ้าบ่าว

หมายถึงน. ชายผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าสาว.

พระชายา

หมายถึง(ราชา) น. พระองค์เจ้าหญิงซึ่งเป็นภรรยาของพระราชวงศ์.

มนเทียรบาล

หมายถึง[มนเทียนบาน] น. การปกครองภายในพระราชฐาน, เรียกข้อบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับพระราชฐาน พระราชวงศ์ และระเบียบการปกครองในราชสำนัก ว่า กฎมนเทียรบาล; ผู้มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการปกครองภายในพระราชฐาน, โบราณใช้ว่า มณเฑียรบาล.